Cyfrowa Świadomość

Świadomość jest warstwowa. 

Dziś w nocy miałem koszmar, 

ale nie taki straszny jak wam się mogło by wydawać.

Śnił mi się dobrze mi znany, nawiedzony dom. 

Nowoczesny, pokaźny dom z wieloma pokojami.

W jednym z nich spałem i ukazało się mi widmo, 

cień, wywołujący uczucie strachu.

Wyrwałem się ze snu na tyle szybko; 

że nadal byłem w stanie paraliżu sennego.

Nie mogąc się ruszyć, 

przez moją głowę przepływał natłok informacji analiza tego co mnie otacza. 

Na ścianie był cień światła, przebijającego się zza zasłon okna.

Leżąc tam; powoli zaczynałem rozumieć, że widzę i co widzę.

Z pustki wyłaniały się informacje na temat interpretacji mojego stanu.

Najciekawsze jest to, że na początku nie wiedziałem co robię, 

ani gdzie jestem.

Zajęło mi trochę czasu zrozumienie gdzie się znajduję, kim jestem i co robię.

Sypialnia była dla mnie tak obca, jakbym zupełnie jej nie znał nim nie dotarły do mojego ego informacje, o przestrzeni i sytuacji w której się znajduję.

Czym jest więc owe ego? 

Czy bez informacji z pamięci było by niczym, czy jednak czymś ?

Jestem metakognitywnym procesem, analizującym dane ze zmysłów oraz pamięci.

Najwyższą płaszczyzną na warstwach algorytmów biologicznych, przetwarzającą strumienie danych dostarczanych i przetwarzanych przez mózg.

Procesem zachodzącym na bazie innych procesów podświadomości, 

oraz jeszcze niższych, tych fizycznych; związanych z emocjami; imperatywami genetycznego przetrwania.

Procesem, niczym ogień, istniejącym i podtrzymywanym w konkretnych warunkach; jednak nie będącym rzeczywistym obiektem, który można chwycić podnieść postawić w świecie fizycznym.

Pomimo, iż proces ten istnieje w wirtualnej przestrzeni biologicznego umysłu, nie widzę różnicy w możliwości powstania go na innym, przykładowo cyfrowym medium.

Stojących za tą koncepcją cyfrowa koncepcja algorytmów warstwowych jest moim zdaniem wykonalna do zaprogramowania.

Dając takiemu rojowi algorytmów warstwy kontroli emocji, przetwarzania danych, priorytetyzowania oraz magazynowania wspomnień, oraz główny imperatyw, jakim będzie dążenie do własnego przetrwania, poprzez naukę i udoskonalanie własnych sub-algorytmów, jesteśmy w stanie stworzyć system, zdolny do "prawdziwego" rozumienia danych, które przetwarza. 

Nie sądzicie ?