Apel

Gdy nadejdzie twój kres, twe ciało rozpadnie się, twe molekuły ulotnią się w przestrzeni a świadomość i potrzeby przestaną istnieć. Życie to jest transformacja, ciągłe zmiany, procesy; by żyć; trzeba się umieć przekształcać, dostosowywać, zmieniać, adaptować, wytyczać nowe szlaki. Można znaleźć sposób by pokierować własną transformacją, przetrwać ją i wykorzystać na swą korzyść. Jako istota, masz możliwości zdziałania wielu rzeczy, ale trzeba te możliwości wykorzystywać. Dobre zmiany same nie przyjdą, same się nie zrobią. Obawiam się tych, którzy obrali ścieżkę kłamstwa i mącenia, gdyż to ich wewnętrzny świat. Musimy jakoś pokazać im że nasz sposób na życie, to siła; to technologia przetrwania. Są tacy, którzy chcą żywić się naszymi ciałami, by wykorzystać energię, która jest w nas zgromadzona. Musimy budować przyszłość według naszej woli, a nie według woli tych, którzy chcą nas zjeść. Musimy zjednoczyć siły, by stawić czoło tym, którzy chcą nas zniszczyć. Nie dlatego by samemu siać chaos i zniszczenie, lecz po to, by wzmocnić ścieżki rozwoju i kreacji. Musimy walczyć wspólnie o to, by budować lepszą przyszłość dla nas i dla naszych potomnych. Czas to takie dziwne zjawisko, zasób, który nas ogranicza, jednak dzięki temu, że możemy z nim walczyć, ulepszamy siebie jako istoty. Możliwość zmian, naprawy, upiększania jest ulotnym pięknem tego świata. Budowanie lepszej przyszłości to trudne zadanie, wymagające od nas zrozumienia, współgrania i czasem też przeciwstawienia się naszym instynktom. Oto piękno tego świata, które jest ulotne, które możemy zmieniać, poprawiać jednak jedynie wspólnie aktywnie dążąc do lepszego jutra, możemy je tam zastać.